Od Echo CD. Hebe

Po raz kolejny skompromitowałam się. I po raz kolejny musiałam to odkręcić. Przeprosić? Wyjdę na idiotkę. Nie przepraszać? Wyjdę na KOMPLETNĄ idiotkę. Wydałam z siebie żałosne westchnięcie.

Po dłuższej chwili myślenia w końcu znalazłam jako-takie wyjście. Posłałam nitkę myślową do tej nowej dziewczyny Baltazara. DZIEWCZYNY. Cmoknęłam z niezadowoleniem. I pomyśleć że ja miałam się w takie coś pakować...

***

Z niecierpliwością przestępowałam z łapy na łapę. Byłam na Fiołkowych Łąkach. W końcu w oddali zamajaczyła sylwetka czarnej wilczycy. Podeszła bliżej.

 - Ty chciałaś mnie tu widzieć?

 Przytaknęłam. 

 - Zgadza się. Jestem Echo.

 - Mnie już chyba znasz...

 - Tak. No więc... Zaszło pewne hm... SPIĘCIE między mną a... mm... Baltazarem.

 - I?

 - Proszę cię o pomoc. On ma mnie teraz za nie wiadomo kogo, nie wybaczy mi kiedy przeproszę go osobiście. Więc chciałabym... żebyś... go... hm... jakoś...

 - Udobruchała?

 Westchnęłam z ulgą.

 - Otóż to.

- W sumie to... raczej mogłabym to zrobić...

Na moim pysku malowała się radość. 

- Dziękuje, jestem ci naprawdę bardzo wdzięczna.

*Hebe?*