-Jeśli tego właśnie chcesz.. To bardzo ci dziękuję.-powiedziałem i uśmiechnąłem się.
Wadera lekko zarumieniła się. Odwzajemniła uśmiech i zaczęła mościć sobie legowisko. Ja odszedłem parę kroków i też zacząłem mościć jedno z suchej trawy. Nagle pod wpływem dziwnej myśli zdałem sobie sprawę że zakochałem się w Katrinie. Nie wiem czemu przyszło mi to do głowy. Poczułem w moim sercu nowe, przyjemne uczucie. Postanowiłem powiedzieć jej to. Zaszedłem ją od tyłu, bezszelestnie stawiając łapy. Gdy dotknąłem jej ramienia podskoczyła lekko. Fuknęła na mnie coś w stylu że ją wystraszyłem, ale nie zwracałem na nią uwagi. Podniosłem ją i ustawiłem na przeciwko siebie.Zaskoczona przypatrywała mi się. Przytuliłem ją lekko i oznajmiłem:
-Katrino, od kiedy cię ujrzałem nie zdawałem sobie z tego sprawy. Długo nie chciałem mieć nikogo bliskiego, ale teraz wiem że jest inaczej. Moje serce długo skrywał mrok, ale teraz wiem jedno.-Spojrzałem na nią czule a ona zdusiła okrzyk.-Katrino Kocham cię.
Wadera patrzyła na mnie osłupiała, jednak nie dałem jej nic powiedzieć. Nachyliłem się i pocałowałem ją. Gdy podniosłem wzrok i odsunąłem się rozbłysło niebieskawe światło. Zmieniłem postać z doczesnej na taką:
Moje dawne zagubione ja zniknęło. Spojrzałem na Katrinę z miłością i oddaniem. Czekałem aż coś powie.
***Katrina? Jak chcesz to możesz zmienić teraz zdj swojego wilka :)***
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz